İstanköy açıklarında sallanan bir teknede Ya da İstanbul'da alev kırmızısı bir gecede Simsiyah bir güneşin altında Kendinden geçerek çılgınlar gibi dans etsen de Başladığını hiç fark etmemiş olsan Biterken korkarak gözlerini kapasan Benim orada olduğumu bilmene rağmen Arkanı hiç dönmesen de Tek düşünebildiğin nasıl yalnız kalmayacağın Nasıl hayatı kandıracağın olsa da Gideceğin tüm yerler Yaşayacağın tüm masallar Başlayacağın tüm hayatlar Hepsi habersiz olsa da gece yarısı çağırandan Seni ve beni, konuşmak için belki sadece Anlatamayacağın bir özlem duysan da Arasa da gözlerin herkes unutmuşken Hatırlasan da her şeyi, aynı olduğu günleri Ama itiraf edemesen de kendine Konuşmak zorunda hissetmesen de Her şeyi benim öldürdüğümü düşünsen Hatta anlasan da en kötünün ben olduğumu Susmak zorunda değil kalbindeki O tanıdık kadife senfoni Senin için dönüyor bu dünya inanmasan da İstanköy'de ya da İstanbul'da Ya da biraz sonra gözlerini kapatacağın yatağında Bir kez daha düşün Ölmek zorunda değil film bitmeden Romeo