Kafası Karışık

Çek kanlı ellerini suratımdan
Başka bir yerdeyim ta en başından
Başka bir gece aslında bu
Ne kadar az bilirsen o kadar iyi doğrusu
Gözlerim kamaşıyor bütün yaratıklarından
Ölen bir yıldız gibi vaktini harcamadan
Bırak toplamayı o ölü alıntılarımı 
Sadece en gerektiğinde öp dudaklarımı
Güneşten önce sen sil bütün hayallerimi
Sen oku benden önce bilmediğim şiirlerimi
Yüzüyorum, biliyorsun ta damarlarına
İstemesen de demirliyorum aptalca limanlarına
Değil, ama yetti artık bu ikili kafiye
Aşk dediğin laftır, bulaşık bir şey işte
Parçalı bulutlu olan biten her şey aslında
Birisi vuruyor birisi oynuyor
Kimse ne istediğini tam olarak biliyor
Kimse kimseyi tam olarak sevmiyor, 
Bu tam olarak da ne ne yahu
Kimse kimseyi dinlemek, okumak istemiyor
Bütün bu sayfalar, bütün bu şarkılar
Dışarıda kaldık, kimse buna aldırmmıyor
Yayında mıyız, çalışıyor mu bu ışıklar?
Neredeyiz, ağzım kuruyor, daha fazla, daha fazla
Hep daha fazla istiyorum sorgulamadan
Güneş doğuyor, güneş batıyor
Ay en tepeye çıkıyor, yağmur çiseliyor hafiften
Şehir her zamaki havasında
Yatmaya gönderiyorum tek tek yaratıklarını
Aynadan bir kedi gözlerimin içine bakıyor
Bir, iki, üç, deneme, duyuyor musunuz?
Gerçekten bunu hala okuyor musunuz?
Gülümsüyor mu gözlerinizin içi?
Uzun zaman oldu çıplak ayakla çimlere basmayalı
Gerçekten bu yüzyılda şiir seven kimse var mı?