Bırakanlar

Herkes yavaş yavaş bırakıyordu
İlk önce en gizemliler gitti
Böyle durumlarda en çok onlardan beklenirdi zaten
Sezgi ve hoşgörüsüzlük yetisi
Sonra siyahlar yok oldu
Kalpleri gece gibi kara,
Geceleri dudakları kadar mordu
Biliyorsunuz, arkalarına bile bakmazlar giderken
En çok beklediğiniz onlardı zaten
Sırada Dünyayı çok sevenler vardı
Yeşil ve Maviye o kadar dalmışlardı ki,
Zamanı gelince bir dakika bile uzamadı
Daha kurtarılacak şeyler varmış, öyle dediler
Düş insanları da daha fazla beklemediler
Kafaları hep başka yerde
Giderken bir iki göz yaşı dökerler dedim, yanılmışım
Sürekli öğüt verenler de başka bir yanlışım
Hiç bilmiyorsun dediklerinde inanmamıştım başta
Anladım ama salaklığımı, en son sen kalınca 
Herkes yavaş yavaş bırakıyordu beni
Sen niye hala buradasın demek istiyordum
Korkuyordum ama 
Gidersin diye korkuyordum, Onlar gibi
O sabah bana bakınca anladın korkumu herhalde
Cennetten kovulduğumuz gün hani
O yeni, tatlı aksanınla vazgeçmem senden dediğinde
Tüm bırakanları biz de bıraktık
Ve usulca seçtiğimiz rüyada yürümeye başladık.