Bu Akşam Kendimi Öldürdüm

Kendimi öldürdüm bu akşam
Kendimi ve asla benim olmayan geçmişimi
Bir dilim koyuyorlardı her defasında önüme
Ağlamaktan şişmiş gözleriyle
Önümdeki hayat dilimini yaşamamı istiyorlardı
Ne kadar saklamaya çalışırsam karanlığımı
O kadar ışık sıkıyorlardı gözüme
Hayat ışıklardan oluşmalıymış
Karanlıklar sadece bıkanlar içinmiş
Işığın içinde saklayamazmışım kendimi
Bildiğim her şey yalanmış zaten
Gördüğüm her şey eski
Gerçeği yaşamak mı, yalanı öldürmek mi
Sadece kendimi öldürdüm ama ben
Kendimi ve asla benim olamayacak geleceğimi
Yağmurlu bile olmayacaktı gelecek
Etrafta başka kadınlar fink atacaktı belki
Ama ben yalnız kalacaktım ve de sensiz
Karanlıktan korkan aptal bir gezegen gibi
Benden korkan birisi yoksa yaşayamazdım zaten
Gelecekler korkaklar içindir dedim
Yalnız ve korkak gezegenler içindir
Evrimini tamamlayamamış
Kalabalıklara karışamamış
Güneşe ulaşamamış gezegenler için
Dedim ve öldürdüm kendimi
Kendimi ve asla benim olmayan gerçeği
Şimdi burada toprağın altında
Cesurca bağırıyorum rahatsız etmek pahasına
Geçmişimi, geleceğimi ve seni çalanları
Korkmadan diğer gezegen ve güneşlerden
Söylüyorum şarkımı bağıra çağıra
Tekrar alırlar mı beni yanlarına bilmiyorum
Kendini öldürenler için özel bir yer
Ya da sadece beyninin içinde ufak bir köşe
Tekrar doldurmam gerekli mi silahı?
Yarın daha zor olacaktı, neyse ki
Bu akşam öldürdüm kendimi
Kendimi ve asla benim olmayacak seni
Belki öğrenirim artık sevmeyi.