Neden rüzgar bu kadar korkak Yıkıp gitmek varken onca yılı Bizimle uğraşıyor başkası yokmuş gibi Bütün kemikleri titretebilecekken Neden tek amacı gözyaşlarımızı kurutmak Neden zaman bu kadar bağnaz Hep bir ölü toprağı var üzerinde Günler acımasız, saniyeler sevgisiz Her şey olması gerektiği gibi tekdüze Neden imkansız olmalı her şey biraz Neden sabahlar bu kadar umutsuz Oysa şarkıyla başlardı günler eskiden Bir an vardır derler, çöldeki her kuzgunun Aslında yaşamadığını fark ettiği Neden bu hayatta yarışanlar hala mutsuz Neden kelimeler artık bu kadar küçük İnsanlara özeniyor cümleler, ruhsuz Bırakmak daha kolay konuşmaktan Kopmak dokunmaktan daha anlamlı Neden hala oradasın ama sırtın dönük Neden rüyalar bu kadar kırık Tek bir anı yok içlerinde parlayan Aynı ayın altında, farklı yataklarda Aniden uyanırken bile 3:39'da Neden yok fallarda küçük de olsa bir olasılık Neden bu kadar erken bitiriyorlar şiirleri Daha zalim oluyor bu aralar şarkılar Daha çok takılıyor boşluklara gözler Anlamsızca gelip geçiyor günler Neden kimse anlatmıyor artık geceleri