Yoldan Çıkma?

Başka bir hayalet var aklında
Sürekli öldürüyor içindekileri
Her nefes aldığında ürperiyorsun 
Her gün yavaş yavaş zehirleniyorsun
Yaşlı bir kış rüzgarı çalıyor beyninde
Yabancı topraklar, belirsiz umutlar
Sevgiyi hiç tatmasan da ağlıyorsun
Deniz garip gelse de gülümsüyorsun
Cennet hiç seçmediğin bir yol sanki
Duvarlar hiç kırılmak istemiyor gibi
Oysa sen de çocuktun bir zamanlar
Açabileceğini biliyordun kapıları
İstediğinde her şeyi yapacağını
Ne değişti peki, kim ekti o tohumu?
Kim yasakladı çıkmanı bedeninden?
Neden taşımıyor artık bulutlar seni?
O kadar ağır mı gerçekten o hayalet?
Gri çizgiler var hepimizin önünde
Gri kuru çizgiler sonları belli 
Yürü diyor hayatındakiler, çıkma dışarı
Sağa sola sapma diyor hayalet
Düşleme sakın başka bir yeri
Gerçekler yeter yürümek için 
Yolda zaten ihtiyacın olan her şey
Onların çizdiği gri yolda
Oysa sen de çocuktun bir zamanlar
Belki de çocuksun hala
Güneş doğmamış daha çünkü
Gün başlamamış büyükler için
Hayaletler de uyuyor daha bu saatte
Sadece sen varsın, uykusu kaçan
Bir de ben tabii, bu şiiri yazan
Uzat elini, istesen açabilirsin 
Çıkabilirsin yolundan dışarı
Koklayabilrsin gece çiçekleri
En güzel bu saatlerde kokar hayat
En kolay bu saatlerde yıkılır duvarlar
En iyi bu saatlerde ısınır ayaklar
En çok bu saatlerde düşler benzer bir şeye
Birazdan doğup hapsedecek seni yine hayalet
Hadi çok geç olmadan aç pencereni
Nefes al sanki kimse yokmuş gibi
Dans et hiç bir şey bitmeyecekmiş gibi
Hazır uyuyorken güneş, kaç kendinden
Bırak aksın artık içindeki su dışarı
Bırak yıkılsın her şey
Ya da boşver,
Yat uyu, yarın yürüyeceksin tekrar
O bildiğin, güvenilir, soluk yolda
Değişik şarkılara gerek yok
Değişik nehirlere, çiçeklere
İyi geceler