Ben, Gereksiz ve Boş (Sonradan Salak)

İki arkadaşım vardı benim eskiden
Gereksiz ve boş.
Hep beraber gezer, her yere toplu giderdik.
Hiç beni aldatmazlardı
Kadınlar gibi.
Gereksiz gördüğüm en akıllı adamdı,
Her kuşun özelliklerini bilir,
Tüm yeraltı sularını anlatırdı içmişçesine.
Gerekmeyen dünyaları gereken sevgililere anlatırdı.
Gerek ben gerek siz severdik gereksizi.
Boş ise sevecendi,
O bizi severdi daha çok .
Garip ve gereksiz şakaları bizi güldürmezdi belki,
Ama sevecendi o.
Bir insan sevecense neye ihtiyaç vardır ki başka.
Ben, boş ve gereksiz
Üçümüz üç silahşor gibiydik D'artanyanı eksik.
Gerçi eşit olmayan bir ortaklıktı bizimki,
Kızları hep boş kapıyordu payeleri gereksiz.
Ben sadece orda duruyordum.
Silahşorlere üçüncü lazımdı sanki sadece,
Okeye de D'artanyan,
Salağı buldum ben de.
En iyi arkadaşım oldu ondan sonra.
Sıkça yattım ona, kıskandı gereksiz bizi,
Boş boştu zaten 
Bir şey yapmadı.
Üzüm üzüme baka baka kararırmış
Onlar hiç bakmadılar ama bana.
Salak bile onların yanına gitti
Ben şirkete geldim hep okeyde.
Ben, salak, boş ve gereksiz,
Nedense hepimiz,
Beni unutmuştuk , başka birimiz içindik biz.
Sonra insan kaynaklarından aradıklarında
Ben onlar olmadan asla dedim.
Ben boş ve gereksiz, hatta salak,
Hepimiz
Yürüyüşe çıktık kuzeye doğru.
Arkamdan baktılar insanlar sonra,
Gereksizdi zaten dediler .