Postmodern Bir Şiir Üzernde Çalışan İnsan ve Dayısı (Üvey)

Doğduğum zamanlarda havada yürüyen insanlar yoktu
Yoktu "Dünya bitiyor, yaşasın yeni dünya" diye söyleyenler
I-pad le hijyenik ped vardı tek , nerde şimdiki uçan pedler
İnsanlar ulaşım için uçakları kullanırdı henüz
Işınlanma diyince bakarlardı suratına görgüsüz
Bir de hala insanlar savaşlarda ölüyordu

Doğduğum yerlerde benim, arılar yok olmamıştı henüz
Ama çiçekler de şimdiki kadar çok değildi
Kutuplarda tatil şu an neptüne gitmek kadar zordu  
Toprak kokusunu alabiliyorduk gündüz gündüz
Çok matah bir şeye benzemiyordu gerçi
Benim zamanımda oralar hala ceset kokuyordu  

Doğduğum ülke burası gibi değildi elbette
İki kıtada üç tarafı denizlerle çevrili  
İçinde her türden insan ve hayvanın yaşadığı
Ama hayvanların insanlara fazlasıyla ağır bastığı
Macera, Korku, Gerilim filmi gibi dehşetli
Fazla konuşmaya gerek yok, yok zaten artık o ülke de

Heyecanlandım tabi doğduğum zamanlarla ilgili
Post modern bir şiir yaz diyince Tobias Dayı
Her gece aynı rüyayı gördükten sonra gerçi
Zor olmadı oraları, o günleri hatırlamak hiç
Sonunda çıkınca ortaya bu şey bilgiç bilgiç
Böyle şiir mi olur diye yedim sonunda zılgıtı