Orman ve Kırmızı

maske takmış binlerce insan arasından 
yalnız sen gülünce anladım kırmızının mükemmelliğini.
mavi, siyah, mor, gri, hatta bıkkınlığın sarısı
ikinci kez hayatımdan çıkmıştı (ya da öyle sanmıştım).
senden gizlememiştim hiç saçmalıklarımı,
senin için yapmıştım tüm hatalarımı .
annen ne idüğü belirsiz canlılarla konuşma demişti.
sendeki bu şansla, yaratıklarla dolu bu ormanda,
en büyük kötü kurdun sana rastlayacağını tahmin etmişti.
sadece kurdun anlamayacağını sanmıştı kızının güzelliğini
"neden" belki kafandaki tek değişmeyen kelime.
eğer yaşamaya devam edeceksen bu anlamsız hayatta,
razı olmak mı gerekli önüne konulan yemeklere?
eninde sonunda görecek miydin sen de aşkın tekdüzeliğini?
masal ya da rüya, önemsizdi nasıl geçtiğin o zaman dilimden.
arasından baktığında parmaklıkların
daha fazlası olduğunu biliyordun içten içten.
en fazla tüm benliğini kaybedebileceğini,
faydalı olabilecek her şeyi bir kenara atıp
ormanda büyük kötü kurda baktığında, biliyor muydun
resimlerin gerçekleri her zaman güzelleştirmediğini?
yüzyıldan fazla yaşayanlar iyi bilirler ,
on yılda bir anılarını koşarak sildirirler,
unutmamak için o ilk aşk heyecanının eşsizliğini .