Duvar Yazıları-25

Vardı bir zamanlar “I’ve no mouth and I must scream” diye bir oyun. Onda gibi hissettim kendimi bu gece. Elbette daha haykıracak bir pozisyonum yok. En fazla öpmem gerekir birilerini, o da olmaz herhalde. Duvar yaparken birilerini öpen insan fazla bulunmaz. Ben de öyle birisi olursam prestij kaybederim gibi geliyor masonist camialarda. Sonra domates yanaklı diye alay ederler italyadan çıkan ressamlar benle. Neden beyin yemek istiyorum bu akşam onu da bilmiyorum. Hayatımda başka bir erek olmalı mı. Bir yamyam olarak Hannibal Lecter’den daha popüler olma şansım var mı, yoksa hiç girmemem lazım. Parça parça duvar yapma işiyle uğraşmam lazım ballı börekli. Sonra da karşıma alıp konuşmam lazım, “You are young, just relax and take it easy” diye duvarımla. Onun benden başka kimsesi yok çünkü. Sadece gökyüzüsü var bir de çimenlik o da bir parça. Peki ben nasıl öpeceğim bir daha dediğinizi duyar gibiyim sevgili hayali sevgililer. Bu ara olmayacak öyle gelişmeler kusura bakmayın. Üst akıl tarafından el konuldu dudaklarıma, duvarlarım kaldı neyse ki. Ne yapacaksa. Bir bildiği vardır herhalde, belki gökyüzünde dudak ağacı fazla yoktur. İnsanlar ithal ediyordur norveçli balıkçıların soğuk dudaklarını. Neyse “I need my wall” son olarak.