Uzun şiirler yazma demişti rüyamda Enki.
Anlamadım başlangıçta tabii,
Kendi halinde ak sakallı bir dede sandım.
Kafasındaki acayip şeyden kıllanmam gerekti belki,
Onları da hayalimde abartılı aksesuarlar yaptım.
Sonradan öğrendim tabi şeceresini.
Wikipedia var en iyi dostum,
Hiç bir zaman bırakmaz beni
Sümer Tanrıları karşısında tek başıma.
Düşündüm sonra, ben bu rüyayı niye gördüm diye.
Niye çıkmaz benim karşıma
Kendi ayarımda biri rüyalarımda?
Ne işi olabilir Enki'nin benim gibi biriyle?
Ve niye uzun şiir?
Niye hayatın anlamını sorgulatmıyor bana da,
Kıskanıyor için için yazdıklarımı?
Hatırladım neden sonra tanrılarla anlaşmamı.
Beni ölümsüz yapmışlardı ya geceleri, orada işte.
Enkidu vardı orada, tersi çok pisti
O katılmamıştı diğerlerine,
Tanrı bile değildi aslında.
Demek o şikayet etmiş beni amcasına
Baş düşmanı bilmiş beni en baştan,
Uzun şiir yazmamı istemiyormuş,
Ben bilmiyorum ki var mı yok mu onlar aslında.
Agnostiğim ben, başka şeylere tırssam da.
İnatçı da sayılırım aynı zamanda.
Öyle kolay kolay kabul ettiremezler rüya tanrıları
Her istediklerini bana.
Özellikle uzattıkça uzatmam lazım benim her şeyi.
Geçer akçe uzun konuşmak günümüzde
Kimse hatırlamıyor artık eskileri.
Evet sükut altın sonuçta ama
Dolar daha çok kazandırıyor son raddede.
Hem kim korkar bu saatte Enki'den?
Virginia Woolf da gitti AVM'ye.
O söylemişti gitmeden önce, yıldırımı yokmuş bile.
Bildiğin su işte sadece, buz bile değil.
Bir de bulmacalarda çıkıyor Ea diye
Beceriksiz şairlerin kafasını karıştırmak için herhalde.
Bekliyorum ben de geceleri artık
Bir daha girsin diye rüyama
İşte buradan sesleniyorum Gılgamışın bacanağına
Yiyorsa gelsin de göstersin gücünü bana
İstediğim kadar uzun şiirler yazarım ben
Kolay mıymış insanoğluyla başa çı...
Bunu beğen:
Beğen Yükleniyor...
İlgili