Aynalı Hikayeler-4

– Sıkıldığın zaman hep aynı şeyi yapıyorsun.

– Ne yapıyorum?

– Biliyorsun.

– Bilmiyorum, söyle.

– İşte böyle gereksiz diyaloglara sokuyorsun beni.

– Aslında hayatta hiç “bir şey gereksizdir” diye düşünmemek lazım.

– Yazacak daha mantıklı şeyler olsaydı girecek miydin sence bu işe?

– Girerdim tabi, diyaloglar da önemlidir.

– Yalan söylediğini biliyorum.

– Biliyorsan ne olmuş? Şimdi buradayız ve bir şeyler yapmamız lazım. İzleyenler var.

– Ben yetenek yarışmasına sokabileceğin bir evcil hayvan değilim.

– Öyle olduğunu söyledim mi hiç? Sadece daha rahat oluyorum senin yanında.

– Sanmamaktayım yine.

– Bak şimdi de sen her şeyi bildiğini sanıyorsun.

– Her şeyi değil sadece seni.

– Geçen defa da böyle başlamıştık hatırlıyorsun.

– Bu diyaloglarda bile tekrara düşüyorsan, işin gerçekten bitmiş senin.

– Gerçekten mi? Birisi öyle mi dedi yoksa?

– Ne önemi var ki?

– Var tabi, biliyorsun ben başkalarının fikirlerine önem veririm.

– Aşırı önem verirsin.

– Evet, aşırı, ama böyleyim ben.

– Biliyorum dersem yine tekrara düşeceğiz değil mi?

– Kim dedi söyle hadi.

– Ben bir tek senin sırdaşın değilim, biliyorsun.

– Ama sırdaşımsın benim de.

– İşte senin bütün söylediklerini başkasına yetiştirsem ne olurdu ?

– Sadece iki kişinin yaşadığı bir evde çok zekice hareketler bunlar.

– Biraz gizem olsun istedim sadece.

– Zaten senden fazla bir şey beklemiyordum.

– Tamam, abartma lütfen.

– Öyle dedi demek, işim bitmiş benim.

– Geçen gün sen de öyle düşünmüyormuydun hani?

– O başka, insan kendi kendine bir çok şey söyler. Özellikle ben, kendimle ilgili en kötü şeyleri düşünmeye eğimliyim,

– Eee ?

– Başkası söyleyince farklı ama.

– Uff, keşke bugün de aklına saçma bir şeyler gelseydi de beni bu duruma sokmasaydın.

– Çok geç onun için.

– Hep geç kalıyorum sayende.

– Sen ne düşünüyorsun peki?

– Ne hakkında?

– Vakit kazanmaya çalışma, bitmiş mi gerçekten benim işim?

– Nereden bilebilirim ki? Her gün görüyorum ben seni, öyle olunca değişimleri kavrayamıyor insan.

– Sen insan değilsin ki.

– Aşağılama beni lütfen, benim de camım var.

– Çok komik olduğunu sanıyorsun değil mi?

– En azından senin gibi hep aynı şeyleri yazmıyorum.

– Tıpkı tahmin ettiğim gibi.

– Öyle demek istemedim, sinirlenince çıkıyor ağızdan.

– Ne demek istediğini gayet iyi biliyorum.

– Kırılmadığım bir son olmayacak değil mi benim?

– Sanmıyorum.

(Gürültü)

(İçerden) – Bir şey mi oldu sevgilim?

– Yok tatlım, sadece kazara aynayı kırdım.