Gece Yarısı Şiiri

Gökyüzünde yıldız yok bu gece
Oysa Helios o tek yıldızın 
Hani o benim yıldızımın 
Üzerine arabasını sürünce
Hangi eskimo dayanabilirdi artık
Gece uyurken söylenen şiirlere
Diye başlamıştım bu geceye
Kafiyeyse kafiye
Ölçüyse en alasından
Bak saydım sekize kadar
Aliterasyon istesen onu da yapardım
Ama amatörce ameller amaçsızca
Yakıyor yalnız yakındaki yaraları

Aslında anlama da fazla takılmamalı
Nasılsa kafiye desen var
Yıldız yok ama
Ay son dördün
Ayın ilk dördünündeki gibi güzel 
Hayallerimdeki kadar zeki
Ve hep gülen kahkahalarla
Çok sey mi istiyorum Anna

Her deniz kendi çocuğunu doğurur
Benimkinin adı Franza
Olabildiğince küstah olabildiğince kaba
Ama sadece işi bittikten sonra
Ağlıyorum bilmiyor musun Franza?
Düşüyorum görmüyor musun?
Anlamıyorum yaşıyor musun hala?
Her okyanus kendi Goliath'ını doğuru
Her nehir kendi lolitasını
Ben Franza'yı doğurdum sadece
Lilith arabasını sürebilsin diye üstüne

Baş kaldıryordu insanoğlu Lilith'e
Başkaldırıyordu güneş penguenlere
Uzaklarda, çok uzaklarda eskimolar
Sildiler beyinlerinden penguenleri
İmparatorları televizyonda gördükleri 
Ve başladılar göçe güneye
Solda yükseliyordu arabasıyla Daidalos
Zarif ve yırtıcı kumrular gibi,
Keşke ben olsaydım sevgilin Anna
Keşke ben taksaydım saçlarına o yıldızı

Ama  yıldız yok bu gece
Sadece ay kırık bir tabak gibi
Harcanmış olduğunu mu düşünüyorsun
Kırık bir tabak gibi
Yoksa olmamayı mı tercih ederdin
Yıldızlar, tanrılar, insanlar gibi
Ya bu hayattan sonrası
Ayıracak mısın gerçekten kızıldenizi 
Öldürecek misin o küçük kızı
Yakacak mısın benim için hayatını?

Kafiye her zaman olmalı
Yarım da olur ama
Mezar taşında kısaca
Seviyorum ama kimi
Göğü yaracak birisini
Aptallar erken ölür ama
Yeter artık daha fazla saçmalama

Gece ıssız sokaklar 
Hiç yıldız yok ama
O dünkü tek yıldız bile
O dünkü tek nefes bile
Gerek yok şehir ışıkları yanıyor
Gerek yok şehirde insanlar yaşıyor
Farklı şehirlerde farklı kalpler atıyor
Yaz yağmuru gibi, belki dalgalı
Her yağmur kendi Cleopatrasını doğurur
Derlerdi ama inanmazdım 

Nereye kadar devam edecek bu şiir
Dur artık,yalvarırım yazma
Başka bir silahım yok ki ama
Amayı çok kullanmadın mı bugün
Boşver okuyacak yok nasılsa
Hem çok var daha sabaha
Kafiye desen gırla
İzin veren yok bu gece
Hadi al, sen de biraz bıçakla

Baldıranı içtiğinde Sokrat
Hata yaptığını nihayet anladı
Ama haliyle çok geç kalmıştı
O yüzden istifini hiç bozmadı
Dünyaya bırakacağımız ne kaldı 
Düzgün bir duruştan başka
Ben bu yüzden seni sevdim Anna
Ben bü yüzden öldürdüm seni

Ay, hani kırık olan
8 derece sağa kaymış
Gözlerim seni arıyor doğalda
Doğayı sevmeyen insanı da sevmez
İnsanı sevmeyen doğayı da
He ikisi birbirini sevmez
Her ikisi delice sevişir
Sevmek delilerin işi zaten
Ben deliyim biliyor musun Anna?

Saymıyorum artık kaçar kaçar aldığımı
Anılarımı, nefeslerimi,intiharlarımı
Ben senin için öldüm Anna
Senin için öldürdüm tüm şiirlerimi
Saymıyorum artık kaçar kaçar yazdığımı
Kaçar kaçar içtiğimi
Çağırıyor şeytan cehnneminden beni
Bir gülümseme görsem kalcağım belki
Kim iyileştirecek beni Anna

Uzun şiirler yazamıyorum ben
Bitecek elbet bu da
Hem yıldız da yok bir tane bile
Ölmüş artık kalan son kafiye de
Akşam rüzgarı ve benimle birlikte
Duy artık sesimi Anna
Duy artık bu çalan şarkıyı geceyarısı
Biliyorum sevmezsin aslında hayatı
Olsun ama bitiyor artık
Bu son kalan gece
Benimle ve kırık ayla birlikte
Hadi Anna artık gülümse