Gelinciklere Basılmıyor

Gelincikleri sürgün etmiyorlar artık
İzin vermiyorlar hayal kurmalarına
Göndermiyorlar rüzgarları üzerlerine kuşluk vakti
Kesiyorlar deniz kokusunun önünü
Aldıkları nefes katışıksız olmalı çünkü

Hapse atmıyorlar gelincikleri artık
Biliyorlar kırmızının yeri parmaklıklar değil
Beklemiyor ziyaretçiler girişte
Ve güneş girmiyor o yirmi beş santimlik pencerelerden
Şu an sıcak olmanın zamanı hiç değil

Gelincikler ağlayamıyor artık
En yakın arkadaşlarının üstüne basıldığında
Hayatları yavaş yavaş geçmiyor gözlerinin önünden 
Sadece susanlar var şimdi orada
Susan ve bir daha asla gülümsemeyen gelincik gibi

Artık gelincikler dans etmiyor kelebeklerle
Çoğu utançtan diyor, ben biliyorum ama
Sevmiyorlar dünya üzerinde kalan hiçbir şeyi
Her şeye anlamsızca zarar verip 
Kırmızıyı kendi simgeleri belleyenleri

Görmüyor bu günlerde gelincikleri kimse artık
Sürgüne göndermişler hepsini herhalde
Hapiste ağlıyorlardır ya da, gökyüzü kırmızı gibi
Dans ediyorlardır belki de kelebeklerle gece gece
Yeter bence, tek gelincik bu şarkıyı söylese bile