Beş Kardeşim Var Benim

Beş tane kardeşim var benim. Her şeyi hesaplayarak başlıyorum güne. Arka yollardan yürüyerek gidiyorum, kimse görmeden saatimi tamamlamaya çalışıyorum.Kimseye bırakmıyorum pabucumu, güçlü olmam lazım- beş kardeşim var benim. Günlerim ahmaklıkla ve yorularak geçiyor çoğunlukla. Her an ölüm tehlikesiyle karşı karşıya, hep biraz daha zorlayarak, sonuna ulaşmaya çalışıyorum günlerin. Ama benim sonum gelecek gibi oluyor günün sonunda çoğunlukla. Çabalamak, anahtar kelime elbette. Beş kardeşim var benim ama hiçbiri benim kadar çabalamıyor aslında. Büyülü bir şey yok bende, herkes gibi elimden geleni yapıyorum, ama tek başıma hiç bir şey çıkmıyor ortaya. Beş kardeşin beşi bir değil diye çok konuşulur bizim oralarda. Beşi bir ama benimkilerin- yatıyorlar bütün gün, bense arka sokaklarda, gizli dünyalaradahil oluyorum. Kendim için ve onlar için. Hayat beni sertleştirdi günden güne, artık korkuyor kardeşlerim benden, korkmalılar da. Benim gibi öğrenmeliler korkmayı, korkmayan sağ kalamıyor burada. Herkes korkmayı öğrenmeli birisinden, bir şeyden. Başlangıçta kimse bana söylememişti korkmam gerektiğini . O zaman yıprandım zaten en çok. Diğerleri el bebek, gül bebek büyürken, ağlıyordum ben hep. Onlar gülsün diye ağlıyordum, onlar nefes alsın diye nefesimi tutuyordum patlayana kadar. Beş tane kardeşim var benim geceden korkan. Onlar güneş varken saklanabilsinler diye gölgelerde, ben katiller ve tecavüzcülerle yürüyorum ay ışığında.  Kaçıyorum hepsinden, yakalanmamak için, onlar için, ölmesinler, tecavüze uğramasınlar diye kaçıyorum. Benim de hayallerim var elbette, ama dillendirmiyorum hiç. Beş kardeşim var benim, onların olduğu yerde hayaller gerçek olmaz çünkü. Onların olduğu yerde sevgi gerçek olmaz. Sevgi olursa korku olmaz. Korku olmazsa hayat olmaz. Onlar yaşasın diye ben sevmiyorum kimseyi. Beni sevenler onları sevsin diye uğraşıyorum . Beni tanıyanlar biliyorlar zaten sevmeye, hayal kurmaya vaktimin olmadığını. Ona göre davranıyorlar bana. Beş kardeşim var benim, her biri birbirinden uğursuz. Geçen akşam ilk defa ayrılmayı düşündüm onlardan.Beşini de göremeyeceğim bir yere kaçmak. Beşini de unutmak. Beşinin de öleceğini bilmek ama aldırmamak. Tek başıma hayal kurmak, sevmek. Bunları düşündüm dün gece ilk defa. Arka sokaklarda ıssızca dolaşmamayı düşledim. Onlar için savaşıp, onlar için kaçmamayı düşledim. Dün gece ilk defa yaşamayı düşledim tek başıma. Beş kardeşim var benim. Bu sabah beni beş ayrı bıçakla beşer kez bıçaklayan beş kardeş.