Işıkları Söndürürken

Işıkları söndürüyorum yavaş yavaş
Serbest kalıyor benim dışımda herkes
İsteyen öldürüyor beni
İsteyen küfrediyor Rusya'ya
Kaplanlar koşuyor miller boyunca
Kızıl Ordu bırakmış şarkıları
Sanki pazar değil bugün 
Tek bir şey var görebildiğim
Boğulmak yeşil bir cehennemde
Seçmek mi daha tehlikeli, boş vermek mi?
Yalvarmak mı dönmemesi için dünyaya?
Çok mu geç kaldım? 
Silinmeyecek mi artık günahlarım?
Yazmayacaklar mı öykümü?
Değişmek istemiyorum diyorum gölgeye 
Beni kimse değiştiremeyecek diyorum
Oysa çoktan beri dönüşmüştüm başka bir söküğe 
Kendi anımı bile yaşayamıyorum artık
İsteyen vazgeçiyor, isteyen yok ediyor.
Kimse yok ama, alıp götüren,
Takip eden, gerçekten inanan.
Yalanlar, kıtalar boyunca.
Uzaklaşırken denizin kenarından
Yalanlar söylüyor insanlar,
İnandıkları yalanlar
Ne kadar trajik olursa olsun, 
Ne kadar batıda olursa olsun savaş.
Dönmemek üzere anlaştıysa da kırılanlar
Ne diye kırılıyorsunuz allah aşkına?
Ne kadar umutsuz olabilir ki insan
Önünde daha binlerce yol var iken?
Karanlıktan konuşuyorum artık
Balinaların karnından
Öldüm evet, ama farklı bir şekilde
Boynum bile kırılmadı,
Yılan da sokmadı, 
Kıramadınız beni, tek hamlede yutuldum, 
Kusura bakmayın
Şarkımı söylüyorum buradan
Akustik hiç olmadığı kadar muazzam
İnsanlar hiç olmadığı kadar yılışık
Yakından takip ediyorum kovulduğum dünyayı
Işıklar sönmüş
Ziyafet başlamış hunharca
Fırsat kolluyor tüm arkadaşlar
Fark edilmeden yemek için birbirini
Herkes farklı bir kıyafete bürünmüş
Unutmaya programlanmış zihinler
Nereye kayboldu peki onca zaman?
O güzel sabahlar, öğlen ve akşamlar?
Çok mu şanslıydım yardım ederken?
Anlamamak mıydı tek şansım yoksa?
İlerliyorum karanlıkta 
Korkuyorum ardıma bakmaya Orpheus gibi
Kaybolmuş bir amaç uğruna
Yapılan, yazılan onca şey
Olsun, bir kişi bile özgürse artık
Gerek yok diyor sevmeye gökyüzünden
Gerek yok artık yürümeye
Anladım diyorum bile bile
Özgürlüğün göreceliliğini
Aldığım nefes bile bana ait değilken
Açıklamaya da gerek yok zaten
Bilmeme de gerek yok
Ölmek yeterli gece yarısından sonra
Maskelerin üstüne çizdiğimiz
Samimiyetsiz suratlar kaybolduğunda
Artık açmıyorum odanın kapısını
Işığı da kapattım zaten