Boynundaki damarın titremesi
Bardaktaki pembe dudak izi
Başka bir rüyadan arta kalanlar
Baş etmeyi öğrendim ama hayatla
Binlerce at gelirken bile üstüme
Bastırmayı öğrendim yanan yüreğimi
Belki güneşi de dize getireceğim
Bir gün belki, çok fazla düşünmeden
Bırakacağım artık hayal kurmayı
Bambaşka dünyaları dolaşmayı
Beraber geçirilen saatler
Beyaz papatya uzatan bir şarkı
Bana kadar kalan bir hayat kırıntısı
Bundan sonra dönememenin sıkıntısı
Biliyorum gerçi imkansız,
Başaramaz asla gerçekte insan
Boş bir sayfa açmak da başka bir yalan
Belirir silik de olsa izleri
Buruk ömürlerin karbon kağıdı gibi
Başlayacak yine o tanıdık senfoni
Benzer sahneler hiç bir şey değişmemiş sanki
Belirtisiz tamlamalarla dolu ömrüm
Bekleyeceğim yine gelmeyecek umudu
Bahar geçecek, yıllar geçecek
Ben yine, yeni, yeniden bir sayfa,
Bembeyaz olduğuna inandığım
Bozuk bir defterden başka bir sayfa.
Boşver ama, gerçek değil hiçbiri
Bütün hepsi aslında bir rüya
Başaklar üstünde pinekleyen bir sineğin
Bahsetmeye değer olmayan hayalleri yaşadığımız
Boynundaki damar, bardaktaki iz
Bitişik balkondan gelen Babuba
Benim adım, senin adın herşey
Binlerce şey daha olmayan, olmayacak
Bu yüzden belki gerek yok uyanmaya
Beraberken, hazır nefes alıyorken
Bir şekilde aldatıyorken aynaları
Böyle bir mucizeye inanmışkan ne gerek var
Erkenden atılmaya ölümün kollarına.
Bunu beğen:
Beğen Yükleniyor...
İlgili