12 Saat

Saat iki buçuk
Saat üç buçuk, saat altı buçuk
Zaman benimle alay ediyor.
Dışına çıkmamı istiyor
Bir çingene düğününde başladı her şey
Paniğin dansa götürdüğü yerde
Dünyanın sonundan düşüp
Öküzün boynuzlarına sarılıp
Daha da bağıracağımız günlerde
Seni seviyorum diye
Yalan annelerin mirası
Puştluk babaların
Dans etmeyi sonradan öğrendik biz
Kütüphanedeki yansımalarda
Kendimizi gördüğümüzü sandık
Gökyüzündeki binlerce yıldız arasında
Tek başına ayı özel sandık
Kimseleri tanıdık, kimseleri sevdik
Sevdiğimizi sandık
Hiç kimseleri gezdirdik yanımızda
Hiç kimselere açtık günümüzü
Kaç kere saati sorduk
Yedi buçuktu,
Uyanıktık üç buçuk gibi
Zaman dışına atmak istiyor beni
Şimdi, sonrası, daha sonrası
Sabah, gece,  ve daha gerisi
Tipik bir yalnızlık kamuflesi
Gitmem gerek biliyorum o şehre
Hayaletler ve direnişlerle dolu
Bilmeden, gözleri bağlı
Birbirini tıpkısı şiirler yazarak
İyi birisi olduğunu sanarak
Gitmem gerek zamanın olmadığı
Gerçeğin yaşanmadığı
Belki dijital belki iki boyutlu
Belki de sadece büyüyebileceğim
Yalnız ve güneşe karşı
Dokuz oldu saat diyor tanrılar
Bırak beni artık
Bırak da nefes alabileyim
Bırak da zamanı bırakabileyim
Diyor kadın tanrılarına
Çok yakındı ama bu seferki
Tanrısal bir sevi belki onunki
Dulcinae belki bir nevi 
On biri geçmeye başlamış, 
Uyuyor tüm kalpler biri hariç
Serbest kalmış bir güvercin
Yüzlerce aylık tutsaklıktan
Binlerce isimden sonra
Şarkısını söylüyor kendi öforyasının
Zamanın içinden bağırıyor bana
Ne arıyorsun orada 
Niye bıraktın kendini gelgite
Niye yaktın gemileri diye
İkiye gelmiş saat 
Zaman önemsemiyor beni artık
Sessiz tüm dünya
Kendi dünyam yarım saatliğine
Alaylar, sevişmeler, ayrılıklar
Her şey başlayacak yarım saat sonra
Bu düğün hiç bitmeyecek
Kaplumbağanın üstüne düşene kadar
Dünyanın sonundan, dans edeceğiz
Öpüşeceğiz seninle sümerlerin sonuncusu
Kumların tadını alacağız çöllerdeki
Bu yarım saatte bulacağız denizi
Ve unutacağız sonra her şeyi
Saat iki buçuk
Zaman bir şeyler söylemeye çalışıyor