İsim Şehir Hep Dünya

Sayı dolu ömrümde sadece altıyı anlamadım
Şanssız günlerim oldu, belki aylar, yıllarım
Sergilerle kermesler arasında salınım hep hayatım
Sürekli hep üstüne  koyarak, bir fazlasını yaşadım
Sanmayın ki ben hep mutlu oldum arkadaşlarım


Seven kadar nefret eden de oldu arada
Şımarıklar hep uzaktan baktı bana
Şairler hep küçük gördü vurdular kafama
Şahinler götürdü sonra onları ormana
Selvi ağaçlarında, taktılar hedef tahtama


Salyangozlarla sardılar etraflarını sıkı sıkı
Sarmaşık bulamadınız mı dedim  ne aykırı
Şaşırmayın, ne önleri görünüyordu ne arkası
Sistemim var benim, şairleri vururken bile ayrı
Sefiller, anlamadılar beni, öldürdüler salyangozları


Sarkaçlar başımı döndürdü ormandan dönünce
Şarap içmişsindir dedi,  falcı bacı hece hece
Sepet sepet yumurta, bir de safari içince
Şarkı söyledim, istemediler, sesim fazla ince
Sanki o şairler çok güzel söylüyor yeri gelince


Sanmam ki benim kadar iyi oynasınlar , İsim
Şehir , Hayvan, Bitki bunlar hep benim işim  
S ile Ş birlikte olmalı ama yoksa durum vahim
Şaka yapmaya kalkan olursa emin olun bilirim
Şekil yapanlara sözüm yok gerçi, onu biraz severim



Sayı dolu ömrümde sadece altıyı anlamadım
Sekiz bile mantıklıydı bir yere kadar, aldırmadım
Son sürat gelen bir lokomotife yine aldandım
Sarı saçlı insanlara karşı neden bunca zaafım
Seni de sonunda bu saçma şiire katmayı başardım.