Yağmur Aptallığı

İlk defa sevdiğimde 
Yağmur yağıyordu makineli tüfek gibi
Aklım almıyordu ikisini de
Farklı bir âlemdeydim sanki
Herkes seviyor sandım
Ben seviyorum diye
Herkes ıslanıyor sandım
Benimle birlikte
Değilmiş ama hiçbiri
Sadece ben ıslamış, 
Sadece ben sevmişim
Aptal gibi
Büyüdüm sonra gereksizce
Herkes büyüdü benimle
Çok şey oldu arada
Zengin olmadım ama
Sevdim herhalde yine
Aptallıktan kurtulamadım bir türlü
Hep baktım resimdeki yüzlere
Hep kızdım kendime 
Yağmur vururken pencereye
Şimdi yazın göbeğinde
Yağmur yağıyor yine
-En azından mutedil bölgelere-
Ben yine seviyorum sanki
Sevenler aptalmış ya
Şarkısı bile var
Aklım almıyor hala ama
Nasıl dönecek bu evren
Neden istiyorum böyle
Bu pembelik ne gökyüzünde
Söylemedim kimseye ama 
Rüya ya da deniz olabilir diye
Ya da yağmur sadece
Çok mu yükselmem gerek
Ya da bilmemem bazı şeyleri
Yolları mesela seçilmesi gereken
Suları akıp duran
Duyguları içgüveysinden hallice
Görebiliyorum ama ne olursa olsun
Her şey çok net yukarıdan
Belki de ilk defa hayatımda
Ama yine, belki de ilk kez
Korkuyorum yazmaya 
Kaybedeceğim diye ömrümü
Her şeyimi
Sevgimi
Bilmiyorum aslında sadece 
Sorun çıkartmak için doğmuşum gibi
Ah, güneş doğsa bu kez
Yıkasam ellerimdeki yüzümdeki çamuru bir daha
Bitmeyecek sanki bu şiir
Ama sürekli tek şey var aklımda 
Gerek yok galiba
Başka bir şey yazmama